Momenteel lig ik lekker op bed met een muziekje. Ik heb net gedoucht in onze EINDELIJK warme douche en heb daar goed van genoten 😊 We hebben onszelf dit weekend aardig verwend, daarover zo meer!

Afgelopen donderdag zaten we even in een dipje. Het werk wat we nu doen brengt ons weinig voldoening. We hebben het ontzettend gezellig met onze begeleidsters en het is ontzettend leuk om de kindjes aan de slag te zien. Helaas hebben we geen eigen activiteiten of taken gedurende Estimulación Temprana. Aangezien we al 4 weken in deze situatie zitten liep de frustratie bij ons een beetje op. Er waren nog steeds geen andere mogelijkheden voor ons om een passende stage te lopen. Zelf heb ik er de laatste tijd ook geen lol meer in. S ’avonds in bed voelt het als een verspilde dag. We willen ons zo graag inzetten voor mensen, daarvoor zijn we hier.

Donderdagmiddag hebben we als troost dikke vette stukken taart gehaald. Gelukkig is Linda ook een emotie eter. Gelukkig had onze begeleidster Rocío ook nog even tijd voor ons. We hebben alles op tafel gegooid, terwijl we ons al een last voor haar voelen aangezien ze al zo veel werk te doen heeft. Haar reactie was begripvol en ze wil ons heel graag helpen (echt, deze vrouw is onze held).

Er is voor onze stage miscommunicatie geweest of er zijn dingen verkeerd doorgegeven of verkeerd begrepen tussen YMCA Peru, Nederland en Windesheim. In Peru hadden ze verwacht dat er vloeiend Spaanssprekende studenten stage zouden komen lopen. Wat wij wisten is dat er een bepaald niveau nodig is, dus we hebben beide voor de tijd een aantal lessen gehad maar vloeiend is toch wat anders.
Ook het idee van de minor, Sport, Therapy For Empowerment is heel lastig uit te voeren in de YMCA Pueblo Libre, aangezien alles vast staat. We kunnen onze kennis moeilijk inzetten en het is lastig om zonder de Spaanse taal een deel uit te maken van de teams met goed opgeleide begeleiders. Veel onduidelijkheden en veel vraagtekens voor ons hoe dit zo kon gebeuren en wat we nu moeten. Vloeiend Spaans gaat niet in een week lukken. Ik geloof er nog steeds in dat je niet altijd woorden nodig hebt om te communiceren, al helemaal niet tijdens activiteiten en beweging. Alleen de taal zal dus geen beperking moeten zijn, daarnaast zouden we activiteiten zodanig voor kunnen bereiden dat we de juiste woorden in ons hoofd hebben. Het ‘echte probleem’ zit in dat de YMCA een strikt, vast, waardevol programma vast heeft staan. Alles wat ze doen kunnen ze verantwoorden. Er zijn geen ‘vrije groepen of uren’ die wij kunnen invullen. Ontzettend goed geregeld dus, maar een lastige stageplek om in te voegen.

Ook de overweging om een nieuw project op te zetten op een andere locatie valt in duigen, aangezien we over 10 weken weer weg zijn. We praten dan over mensen die hulp nodig hebben, dus die kun je niet na 10 weken zomaar achterlaten.

Na alle onmogelijkheden willen we toch graag kijken naar wat wel zou kunnen. Samen met Rocío gingen we een aantal mogelijkheden langs. Het gaat lastig worden om 4 dagen volledig te vullen met wat anders, dus we blijven een aantal groepen van de Estimulación Temprana en Agua bébes volgen. Morgen gaan we na onze Spaanse les samen naar Down Town Lima, om te overleggen over een nieuwe mogelijkheid op deze locatie. Hier wordt gewerkt aan een project met kinderen die zonder de YMCA op straat zouden werken. Voor een lage bijdrage per jaar kunnen deze kinderen dus sporten, lol hebben, vrienden maken, delen onderwijs volgen en gewoon kind zijn zoals het hoort. Aangezien deze locatie 3 jaar lang stil heeft gelegen vanwege asbest gevaar is het nu ontzettend veel werk om alles weer op gang te krijgen en houden. Ze zouden dus wel wat hulp kunnen gebruiken. Voor ons ligt er een kans om 1 uur per week te krijgen om ‘Game Therapy’ te geven. Dit zou alleen voor kinderen zijn die moeilijk in de groep vallen/ander gedrag vertonen. Daarnaast gaan deze kinderen jaarlijks op kamp. Dit jaar staat het nog niet vast vanwege het vele werk, maar het is de enigste vakantie die deze kinderen hebben. Wij zouden het kamp op ons kunnen nemen en hier verschillende PMT-thema’s in mee kunnen nemen. Dit houdt dus in, het gehele kamp organiseren en de activiteiten leiden. Voor ons beide zou dit een geweldige uitdaging zijn in combinatie met het uurtje per week.

We durven nog niet te hard te juichen aangezien het nog niet zeker is. Dus misschien heb ik dit nu net allemaal voor niks getypt en lees je nu iets totaal niet relevants.

Hoe dan ook, we zijn van plan om een omslag te maken en lol te hebben in onze tijd hier i.p.v. zorgen maken over van alles en nog wat (waar we beide goed in zijn).

Zaterdagochtend hebben we een kijkje genomen bij het programma voor jongeren tussen 4 en 13. Verdeelt in hun leeftijdsgroepen gingen ze verschillende activiteiten langs. We hebben nog een beetje mee kunnen dansen tijdens het dansuurtje dus dat was stiekem wel leuk. Verder was het ook hier lastig voor ons om echt taken te krijgen. Toch leuk om te hebben gezien!

In de middag zijn we lekker naar het centrum gewandeld, wat winkels in gedoken, nieuwe simkaartjes geregeld, heerlijk geluncht, de toerist uitgehangen en heel veel rondgewandeld. Leuk om te zien in welke stad we eigenlijk wonen nu. We hebben veel lol gehad en de dag afgesloten bij een top restaurantje.

Uiteindelijk thuis direct in bed gedoken, de benenwagen had zijn werk weer gedaan voor vandaag. Helaas was de nacht kort, 04:30 begon de ellende, een feest met intens harde muziek onder mijn raam. Ik was niet eens uitgenodigd. Na anderhalf uur wakker liggen heb ik nog even geslapen. Vanochtend even met mama geskypet, die over een dikke week al deze kant op komt! #zinin

Daarna zijn we weer naar het centrum gegaan, deze keer met de taxi. Ook kregen we nu een andere route te zien met nog meer mooie gebouwen! We kwamen per ongeluk terecht in een enorm groot complex met allemaal kleine souvenirwinkeltjes. Fantastisch om daar rond te dwalen in de niet vakantietijd 😉. We gaan hier sowieso nog een keer naartoe! Vervolgens gingen we opzoek naar een kapper, die we gisteren niet konden vinden. Een hele aardige politieagente heeft ons geëscorteerd naar de dichtstbijzijnde kapster. Mijn haartjes zijn weer een stukje korter en frisser! Beetje anders dan normaal wel, maar achja, weer wat van de bucketlist kunnen halen (buitenlandsekapper: vink). Uiteindelijk hebben we weer bij hetzelfde restaurant gegeten en de Uber teruggenomen. Morgen maar iets eerder opstaan om mijn Spaans huiswerk te doen! Deze blog nam weer wat meer tijd in beslag dan gepland 😉

Met stiekem een beetje spanning voor morgenmiddag ga ik toch voldaan slapen!

Besos